Voltaire avea tu slujba a lui un ficior gioni, ma multu linâvos.
- Josef, âl’i dzâți unâ dzuâ domnul a lui, adu-n’i-li pâpuțâli.
Josef yini ayon’ia shi Volatire bagâ oarâ că pâpuțâli a lui suntu ncârcati, nispâstriti / nicurati di aseara.
- Agârshishi s-li spâstreșțâ pâpuțâli aestâ tahina?
- Nu, doamne, apândâseaști Fosef, ma căiurli suntu mplini cu lăschi ș-ti unâ sâhati, a voastri pâpuțâ va s-hibâ ași nispâstriti cum suntu tora.
Voltaire s-arâdi, li l’ia pâpuțâli, li bagâ ș-iasi fârâ s-apândâseascâ. Ama Josef alagâ dupu nâs:
- Doamne, doamne, a cl’eaia?
- Þi cl’eai?
- Cl’eaia di bufet, doamne, ti prândzari. Escu agiun, io.
- Ti prândzari? Ti ți oaspili a meu? Dupu dauâ sâhăț, tini va s-eșțâ ahât agiun cât eșțâ tora.
Josef achicâsi. Di-ațea dzuâ pâpuțâli al Volatire eara totna spâstriti.


Voltaire, mari scriitor franțuzescu dit eta XVIII.