agonia
romana

v3
 

Agonia - Ateliere Artistice | Reguli | Mission Contact | Înscrie-te
poezii poezii poezii poezii poezii
poezii
armana Poezii, Poezie deutsch Poezii, Poezie english Poezii, Poezie espanol Poezii, Poezie francais Poezii, Poezie italiano Poezii, Poezie japanese Poezii, Poezie portugues Poezii, Poezie romana Poezii, Poezie russkaia Poezii, Poezie

Articol Comunităţi Concurs Eseu Multimedia Personale Poezie Presa Proză Citate Scenariu Special Tehnica Literara

Poezii Rom�nesti - Romanian Poetry

poezii


 


Texte de acelaşi autor


Traduceri ale acestui text
0

 Comentariile membrilor


print e-mail
Vizionări: 1470 .



El amor quizá...
poezie [ ]

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
de [IvanOrt ]

2008-09-12  | [Acest text ar trebui citit în espanol]    | 



El amor quizá llega del cielo
desde las estrellas más lejanas
o de las que flotan en una mirada.
El amor quizá surge del océano,
cuando se eleva la marea,
prendido de la ola más alta
que quiere a la luna besar.

El amor nace
de no sabemos donde
En secreto abraza
corazones sumisos,
lunas ardientes,
luceros diurnos,
soles menguantes.

El amor influye
hasta donde no sabemos…
bautiza el principio de los días,
da esperanza al fin de las agonías,
se adentra con la hondura de los mares,
interactuando en taciturnos cielos
colmados de sueños y de amantes.

El amor asciende por los pies
y se escurre por el rostro.
Sigiloso nos va invadiendo
hasta llegar al centro,
en lo más adentro
de la entraña sangrante
que ya no sabe de quien es.

El amor se siembra en nuestro cuerpo
y como una hiedra va creciendo,
enredándose en los nervios,
aferrándose a las venas crece
y brota en los suspiros.
Trepando las paredes del aire
va cubriendo nuestras soledades.

El amor, desesperado e inefable
va abriendo y cerrando llagas,
hasta crear la herida incurable
que nos dibuja la mirada
y nos mutila el alma.
Sin más… nos abandonamos,
nos salimos de nosotros
para que esa presencia
pueda ocuparlo todo.

No sé de donde venga ni como surja
pero el amor es vida, y como la vida:
nos conduce a mares y desiertos,
mostrando cielos e infiernos,
por los infinitos y nuestros adentros;
nos abraza de pies a cabeza
llevándonos por donde no sabemos
hasta nuestra muerte.

Ivan Ortega

.  |










 
poezii poezii poezii poezii poezii poezii
poezii
poezii Casa Literaturii, poeziei şi culturii. Scrie şi savurează articole, eseuri, proză, poezie clasică şi concursuri. poezii
poezii
poezii  Căutare  Agonia - Ateliere Artistice  

Reproducerea oricăror materiale din site fără permisiunea noastră este strict interzisă.
Copyright 1999-2003. Agonia.Net

E-mail | Politică de publicare şi confidenţialitate

Top Site-uri Cultura - Join the Cultural Topsites!